فیبر نوری

Optical Fiber یا تار نوری رشته‌ی بلند و باریکی است از یک ماده شفاف مثل پلاستیک، شیشه یا سیلیکا که می‌تواند نوری را که از یک سر وارد آن شده، از سر دیگر خارج کند و از پرسرعت‌ترین محیط‌های انتقال داده است. ضخامت این تارهای نوری به باریکی تار موی انسان است.

پهنای باند فیبر نوری بسیار بالاتر از کابل‌های معمولی است و داده‌های تصویری، صوتی و ... تا 10 گیگابیت بر ثانیه را به راحتی انتقال می‌دهد و از این لحاظ جایگزین مناسبی برای کابل‌های مسی است. بیشترین کاربرد فیبر نوری در ارسال سیگنال‌های نوری در مسافت‌های طولانی مانند تلفن‌های شهری و بین شهری، شبکه‌های کامپیوتری و اینترنت می‌باشد.

ساختار فیبر نوری از جنس شیشه‌ی شفاف و بسیار خالص می‌باشد؛ برای اینکه نور بتواند به راحتی از آن عبور کند.

انواع فیبر نوری و کاربردهای آن​

1. Single-Mode (تک‌حالتی)

در این نوع، یک سیگنال نوری در هر زمان انتشار می‌یابد (مانند تلفن). این نوع فیبر دارای یک هسته‌ی کوچک است که می‌تواند نور لیزری مادون قرمز با طول موج 1300 تا 1550 نانومتر را ارسال نماید.

2. Multi-Mode (چندحالتی)

در این نوع، صدها سیگنال می‌توانند به طور همزمان انتقال یابند (مانند شبکه‌های کامپیوتری). این نوع فیبرها هسته‌ای بزرگ‌تر از فیبر تک‌حالتی دارد و امواج مادون قرمز را از طریق LED ارسال می‌کند. 

فیبر نوری نسبت به کابل‌های مسی مزایایی دارد از جمله اینکه قطر فیبر نوری از سیم‌های مسی بسیار کمتر است و پهنای باند آن جهت ارسال اطلاعات بسیار بیشتر و بالاتر است. همچنین بر خلاف سیم مسی،، سیگنال‌های نوری در یک فیبر، بر روی یک فیبر دیگر تأثیر ندارد و ضعیف شدن سیگنال نیز در آن‌ها کمتر است.  از دیگر مزایای آن می‌توان به مصرف برق پایین، نسوز بودن آن، وزن اندک، نازکی و انعطاف‌پذیری آن اشاره کرد.  

برچسب ها :